Miedzyrzadowosc w procesie integracji europejskiej

W centrum zainteresowania autora znajduje sie miedzyrzadowosc jako jedna z form, w ktorej przejawia sie proces integracji zachodzacy w powojennej Europie. Odpowiada ona zarowno za sukcesy, jak i porazki procesu integracji. Nie mozna jej sprowadzac do roli etapu przejsciowego lub nieracjonalnej, ale koniecznej formy pacyfikacji panstw narodowych. To, co miedzyrzadowe, moze byc w takim samym stopniu generatorem zmian i najlepsza "przekladnia" w sytuacji zabrniecia procesu integracji w "slepy zaulek", jak i rozwiazaniem mniej efektywnym. Bledem jest przypisywaniem miedzyrzadowosci zawsze funkcji hamulca i wskazanie, ze jej ograniczenie lub eliminacja oznaczac bedzie postep. Usuniecie jej grozi petryfikacja jednej pozycji politycznej w postaci regul prawnych, zasad ustrojowych oraz schematow technokratycznego zarzadzania pozbawionych legitymizacji. Autor staral sie wykazac, ze rozwoj konstrukcji europejskiej to nie kumulacja dzialan ponadnarodowosci hamowanej przez to, co miedzyrzadowe, lecz aktywne uczestnictwo obu komponentow przy czym ten miedzyrzadowy, wobec wciaz aktualnej suwerennosci panstw, okazywal sie czesto kluczowy. Publikacja powstala we wspolpracy z Instytutem Europeistyki Uniwersytetu Warszawskiego.