Droga na koniec swiata

Wszyscy marzymy i mamy pragnienia, lecz tylko nieliczni znajduja w sobie odwage, by podazac ich sladem i odmieniac swe zycie. Pawlowi przez cale zycie brakowalo ojca. Trudne dziecinstwo, jak rowniez pozniejsze lata pelne rozczarowan i przykrosci, odcisnely swe bezlitosne pietno na jego doroslym zyciu. Choc na zewnatrz sprawial wrazenie inteligentnego i towarzyskiego mlodego mezczyzny, to w glebi duszy byl poranionym i zagubionym chlopcem. Gdy wyrusza na samotna, piesza pielgrzymke do Santiago de Compostela, nie zdaje sobie nawet sprawy, dokad ta podroz go zaprowadzi. Podczas wedrowki zmaga sie z wlasnymi slabosciami, zakochuje sie, a takze otwiera na potrzeby innych ludzi i doswiadcza ich bezinteresownosci. Zaglada rowniez w glab wlasnej duszy i rozprawia sie z bolesna przeszloscia. - Tak to juz z nami jest, przyjacielu... Chetnie stajemy jedynie do tych walk, ktore z gory wiemy, iz jestesmy w stanie wygrac. Tymi, ktorych wyniku nie potrafimy przewidziec, nie jestesmy zainteresowani. Takie boje zostawiamy do stoczenia innym. Wlasnie dlatego tak wiele osob nie otrzymuje od zycia zbyt wiele. Nie ryzykuja, ale tez nic nadzwyczajnego nie sa w stanie osiagnac. Byc moze slyszeli lub przeczuwaja, ze gdzies indziej znajduje sie cos piekniejszego. Nie sa jednak w stanie wykrzesac z siebie wystarczajaco duzo odwagi i wiary, by przebiwszy sie przez swa przezornosc, osobiscie to sprawdzic. Ty jednak zrobiles juz pierwszy krok i nigdy o tym nie zapominaj!